Resulullah’a (sav) Salavat
Resulullah’a (sav) Salavat
Hadis No : 1884
Ravi: Ebu Mes’ud el Bedri
Tanım: Biz Sa’d İbnu Ubade’nin meclisinde otururken Resulullah (sav) yanımıza geldi. Kendisine, Beşir İbnu Sa’d: “Ey Allah’ın Resulü! Bize Allah Teala Hazretleri, sana salat okumamızı emretti. Sana nasıl salat okuyabiliriz?” diye sordu. Efendimiz şu cevab verdi: “Şöyle söyleyin “Allahümme salli ala Muhammedin ve ala al-i Muhammed, kema salleyte ala İbrahime ve barik ala Muhammedin ve ala al-i Muhammedin kema barekte ala al-i İbrahime inneke hamidun mecid (Allah’ım! Muhammed’e ve Muhammed’in aline rahmet kıl tıpkı İbrahim’e rahmet kıldığın gibi. Muhammed’i ve Muhammed’in alini mübarek kıl. Tıpkı İbrahim’in alini mübarek kıldığın gibi.” (Resulullah ilaveten şunu söyledi): “Selam da bildiğiniz gibi olacak”
Kaynak: Buhari, Da’avat 33, Enbiya 8; Müslim, Salat 65, 66, 69 (406, 407); Muvatta, Kasru’s-Salat 66, 67, (1
Hadis No : 1885
Ravi: Enes
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Kim bana (bir kere) salat okursa Allah da ona on salat okur ve on günahını affeder, (mertebesini) on derece yükseltir.” (Yine Nesai’de Ebu Talha (ra)’dan gelen bir rivayet şöyle: “Bir gün Resulullah (sav), yüzünde bir sevinç olduğu halde geldi. Kendisine: “Yüzünüzde bir sevinç görüyoruz!” dedik. “Bana melek geldi ve şu müjdeyi verdi: “Ey Muhammed! Rabbin diyor ki: “Sana salavat okuyan herkese benim on rahmette bulunmam, selam okuyan herkese de benim on selam okumam sana (ikram olarak) yetmez mi?”)
Kaynak: Nesai, Sehv 55, (3, 50)
Hadis No : 1886
Ravi: İbnu Mes’ud
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Kıyamet günü bana insanların en yakını, bana en çok salavat okuyandır.” (Yine Tirmizi’de Hz. Ali (ra)’den kaydedilen bir rivayette şöyle denir: “Resulullah (sav) buyurdular ki: “Gerçek cimri, yanında zikrim geçtiği halde bana salavat okumayandır.”)
Kaynak: Tirmizi, Salat 357, (484), Da’avat 110, (3540)
Hadis No : 1887
Ravi: İbnu Mes’ud
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Yeryüzünde Allah’ın seyyah melekleri vardır. Onlar ümmetimin selamını (anında) bana tebliğ ederler.”
Kaynak: Nesai, Sehv 46, (3, 43)