Kadın Sahabilerin Faziletleri – Hatice Bintu Huvey (ra)
Kadın Sahabilerin Faziletleri – Hatice Bintu Huvey (ra)
Hadis No : 4468
Ravi: Ebu Hüreyre
Tanım: Hz. Cebrail aleyhisselam Resulullah (sav)’a gelerek: “Ey Allah’ın Resulü,” dedi. “İşte Hatice geliyor. Beraberinde bir kap var, içerisinde katık -veya yiyecek, veya içecek- mevcut. O yanınıza ulaştığı vakit, ona Rabbinden [ve benden] selam söyleyin ve onu gürültü ve yorgunluk bulunmayan cennette, içerisi oyulmuş inciden mamul bir evle müjdeleyin!”
Kaynak: Buhari, Menakıbu’l-Ensar 20, Tevhid 35; Müslim, Fezailu’s-Sahabe 71, (2432)
Hadis No : 4469
Ravi: Aişe
Tanım: Resulullah (sav)’ın hanımlarından hiçbirine, Hz. Hatice (ra)’ye karşı duyduğum kıskançlığı hiç duymadım. Halbuki onu hiç görmüşlüğüm de yok. Ancak, (aleyhissalatu vesselam) onun yadını çok yapardı. Ne zaman bir koyun kesip parçalara ayırsa Hatice’nin dostlarına da gönderirdi. Bazan ona: “Sanki dünyada Hatice’den başka kadın yok!” derdim de bana: “(Onun gibisi var mıydı!) o şöyleydi, o böyleydi…! [Öbür kadınlar beni çocuktan mahrum ederken] benim çocuklarım ondan oldu” diye karşılık verirdi. [Hz. Aişe der ki: içimden “Bir daha Hatice hakkında kötü söz söylemeyeceğim” dedim.] Hz. Aişe devamla der ki: “Resulullah (sav), Hatice’den üç yıl sonra benimle evledi.”
Kaynak: Buhari, Menakıbu’l-Ensar 20, Nikah 108, Edeb 73, Tevhid 32; Müslim, Fezailu’s-Sahabe 73, 74, 77, 78,
Hadis No : 4470
Ravi: Ali
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “(Ahiretin) en hayırlı kadını Meryem Bintu İmran’dır. (Dünyanın) en hayırlı kadını Hatice Bintu Huveylid’dir.” Ravi bunu söylerken, eliyle semaya ve arza işaret etti.[Rezin bir rivayette şu ziyadeyi kaydetmiştir: “Resulullah (sav) buyurdular ki: “Erkeklerden pek çokları kemale ermiştir. Kadınlardan ise İmran’ın kızı Meryem, Firavun’un karısı Asiye, Huveylid’in kızı Hatice ve Muhammed’in kızı Fatıma’dan başka kimse kemale ermemiştir. Hz. Aişe’nin kadınlara üstünlüğü, tiridin diğer yiyeceklere üstünlüğü gibidir.” Bu rivayet Buhari’de Ebu Musa hadisi olarak gelmiştir.]
Kaynak: Buhari, Menakıbu’l-Ensar 20, Enbiya 45; Müslim, Fezailu’s-Sahabe 69, 70 (2430, 2431); Tirmizi, Menak
